Piyano eserlerini sevmemin bir sebebi de ilk başta uyum sağlamakta zorlansam da bir süre sonra bana vazgeçilemez keyifte, kulak dolduran zenginlikte melodiler sunmaları oluyor. Kilidi zor bir kapı ve ardında her biri kendine özgü bir manzara. Chopin'in bu yapıtında kilidin çok daha karmaşık, kapının çok daha sağlam olduğunu görüyoruz. Doğrusu epey vaktimi aldı. Sonunda hakettiğim yasak meyveyi aldığımı düşünüyor, düşlüyorum. Tekrar söylemem gerekirse romantik akımda yer alan eserlerin akla getirdiğinin tersine hiç de kalbe dokunmayı amaç edinmiş kolaycı ve ucuz melodilere yaslanmadığına bu örnekte de şahit oluyoruz. Aslında girift ve detaylı, derin kısacası teknik ifadenin hakimiyeti göze çarpıyor. Özellikle ritmin kekeleyerek yavaşlaması ve aniden birbirini takip eden notalarla hızlanıp sadece bir kaç saniyede tekrar aksadığı anlardan hoşlanıyorum. Kabul ediyorum ne tekniğe ne de yaratıcılığa dayalı bu hareket, yine de olsun, keyif benim keyfim. Diğer yandan albümü benim için zorlaştıran noktalardan biri de piyanonun tonu. Odunla bir ağaca vurur gibi tok ve yabancılaştırıcı değil, Allah'a şükür ama sevdiğim ipeksi dokunuşlar, dans eden saçlar kıvamından da uzak, ara ve değişken bir ton ağırlığında kaydedilmiş albüm.
7,75/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder