Mesailerin efendisi ünvanını kimselere bırakmadığım şu gün daha doğrusu gecelerde azalan ölçütlerde müzik dinlemeye devam edebiliyorum. Radarımızı güzel yurdumuza çeviriyoruz. Bir süredir dipten derinden müzik üretip kendilerini ufak çapta bilinir hale getiren grubun yükünü iki bayan yüklemiş durumda. Bir tür synth pop yapıyorlar. Biraz nostaljik manada melankolik, azcık arıza, bas ritimleriyle örülü, ağır tempolu bir müzik bu. Çok bu türü bilmiyorum, yanlış ifade ediyor olabilirim. Ama sanki tür içinde bile alternatif bir yerde duruyorlar gibi. İcra edilen müzik ilk dinleyişte kendi içine eğimli bir kapalılığı temsil ediyor gibi. Sonrasında ise monoton ritimlerin de katkısıyla aslında ilk hissettirilen sofistike imajın tersine albümün düz, kötü anlamda söylemiyorum, bıkkın kabullenmiş monoton süreklilik anlamında düz sıfatında kendini bulduğunu ekleyebilirim. Bir yandan vokalin melodi içindeki transparan endamı oldukça ilgi çekici. Diğer yandan albümün bütünlüğü şarkıların aynılığından değil birbirini tamamlayıcı farklılığından gücünü alıyor. 6 adet şarkı her bir anıyla kendi dinleyicisine seslenmesini biliyor. Son şarkı Hayır, Hayır... bana daha fazla ulaşabilen şarkı oldu bu manada. Yine de tekrar etmekte fayda görüyorum, bu tarz bir müzik bana uzak. Her halükarda farklılık arayan dinleyicinin sitelerine ve sitelerinden yüklenebilen albümlerine bir uğraması gerekli.
6,0/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder