Mark Morgan - Fallout (1997)

İlk oynadığım ve sonrasında küççük adamlı RPG diye adlandırdığım türüyle aşık olduğum (Black Isle stüdyoları, ne işler çıkardı be!) PC oyunu Fallout'un müziklerini de arayıp durmuştum. Kasvetli, karanlık, tekinsiz, yalnız bi ambiyans musikisi. Arada o anki sahneye uygun şekilde ritim hızlanır ziller şıkırdar. Zaten yüreğiniz sıkım sıkım sıkılmışken o noktada çatlayıverir. Ancak şöyle bir şey var, ben oyunu 2.si ile ilk kez tanıdım. Onun müziklerini bulamayınca da ilkiyle idare etmeye karar verdim. Oyunu da oynadım sonraları ama aklım hep ikincisinde. Tabi bu kadar yüceltmeyelim, durmadan kendi arkadaşlarını vurduğunuz ya da yanlışlıkla öldürdüğünüz siviller dolayısıyla kasabalardan kovalandığınız aksiliklerle doluydu oyun. Şimdi soundtracki dinlerken bir bakayım dedim, belki ikincisinin albümünü de bulurum internette. Şans benden yana. Sadece ikincisini değil her iki oyun müziğinin yeniden mikslenip Vault adıyla resmi kanallarla download edilmeye imkan verildiğini buldum. Sağol Mark Morgan, çok yaşa!
Normalde dinlediğim şeylerde her bir zaman bir ezgi bir melodi aradığım için atmosfere dayalı ambiyans gibi türlerin beğenisi bende hep atlaması güç bir sınır çizgisine takılmııştır. Özel olarak aramam yani. Bir bilgisayar oyunu ile bağlantısı olduğu için uyandırdığı nostalji değeri üzerinden fazla önemseyebileceğim beklentisini , aradan geçen yılların erozyona uğratıcı etkisi sebebiyle bertaraf edebildiğimi söyleyebilirim. Çevirisi, gayet objektif dinliyorum şu an.  Kıyamet sonrası atmosferi layığıyla bizlere sunan bir albüm. Ürkünçlük ve bünyede yarattığı ürpertici tedirginlik hissi de gerçek. Yalnız bazı anlar bu gerçekliğin her zaman somut bir alanda yansımasını bulduğunu söylemek güçleşiyor. Çevirisi, gerçek de o kadar değil hani. Diğer bir deyişle bir proje albümü olduğu fazlasıyla aşikar. İnsanın içinden doğan hislerden ziyade dış koşulların bireyler üzerindeki etkisi iletiliyor. Bu anlamda da bu etki görece bir etkinliğe sahip. Bir kompozisyon yazmaya başlamadan önce sözlerimi burada bitiriyor, kendimi yanaklarımdan öpüyorum.

7,50-/10