UK Garage, deep house gibi etiketlenmeleri görünce içimde yer eden beklentinin tersine aydınlık eğlenceli pop karakterli bir albüm bu. Yeni bir Burial mı ne beklemişim. Zaten dans müziğinde tür karmaşası almış başını gitmiş, anlamanın mümkünatı yok bir noktadan sonra. Kısacası olan şu: Özellikle vokallerde 90'lara göndermede bulunan, misal Introsu ile birlikte bi ara zenci gırtlaklı vokal ağbimizden kentaçtis gibi bir nağme duyduğumu zannettiğim When A Fire StartsTo Burn, altyapısı görece modern, elektronik ile pop arasında bir dans albümü bu. Bu pop vurgusunu zaten grup elemanları da yapıyormuş ki bu da ne yaptıklarını bilen aklı başında adamlar olduğunu gösteriyor. Bu cihetle albümün ilk dört şarkıda fırtına gibi estiğini söyleyebiliriz. Hele White Noise'da çatılar felan uçuyor, evler yalavuz Missisippi'de oy anam oy. Sonrasında ise bazı ataklar bulunmakla beraber aynı çekiciliği şarkılarda bulmak daha doğrusu ilk yarıda oluşmuş çekiciliği devam ettiren anlara tanık olmak zorlaşıyor. Besteler kendi içlerinde kendi kendilerini tekrar eden süreçlere dönüşüyor çünkü. Birbirlerine benzer hale dönüşüyorlar. Bir de tabi bir çuval dolusu incir temasına uygun bir şarkı var tam ortasında albümün: Second Chance, yarım adet bile şansı haketmiyor ve enerjiyi yerlerde süründürüyor. Uzun versiyonu dinlerseniz kapanışı yine 90'lara saygı mahiyetinde bir remiksle kapama imkanına sahip olacaksınız.
7.0/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder