Geçen sene oldukça ses getiren bu albüm karanlığı taşımakla yetinmiyor (iyi bir şey), benim için rahatsızlık ile keyif arasındaki o ince sınır çizgisini de geçiyor (bu kötü bir şey). Tıpkı Burial'ın yaptığı gibi bayan vokalin bu tür müzikte yarattığı etkinin farkına vararak bolca kullanmaktan geri durmuyor. Özellikle uzaktan hoş gelen davul sesi tokluğundaki baslarıyla bünyede gerekligereksiz bir helecana sebebiyet veren başlangıç şarkısı Numb ile birlikte albümün başlangıcı karanlık melodileri ritüelmişçesine dinleyiciye aktarmasıyla dikkat çekiyor. Klas bir girizgah, ne diyeyim?Fakat sonrasında endüstriyel hışırtılıkta ambiyans etkisinin ağır basmasıyla işte bir müzik uğruna Ya Rab! bu kadar da gerilmeye ne gerenk var itirazları şekilleniyor. Netekim, arızaların soundtracki bu. Ağır musiki. Bu bile bir övgüyü hakediyor yani.
7,0+/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder