Bu albümü dinlemenin tek sebebi Deathspell Omega'nın death metal versiyonu gibi iddialı bir cümlenin kendisi için sarfedildiğini bir yerlerden okumamdı. Okültizm, endüstriyele kaçan karanlık bir ambiyans. Bu sefer ekürisi black değil death metal normları. Kotur kotur derin vokal teknik seviyede belli bir sınırı geçen enstrümantal pasajlara seçilen kayıt tercihi sebebiyle zaman zaman karışıyor. Albümün başındaki güzel harmanlanmış sert ve mistik atmosfer sonlara doğru parçalanmaya başlıyor. Çünkü DsO'nun incelikli ve güzel kaos'u yerine müzik kendisini en basit tanımla karmaşaya bırakıyor. Bestelerde düzlük bir yandan ilgi çekici bir dinleme sunmazken ambiyans kısımlardaki amaçsızlık bu sentezin altından çok da başarıyla kalkınmadığı izlenimi veriyor. Albümün kalanında başlangıçtaki hatta en fazla yaklaşarak eleştirilerimi bir nebze çürüten Banishment adlı parça öne çıkıyor. Ama beni dinlemeyin, zira ben brütal death sevmem normalde (ve bu albümün pek çok türün takipçisi seveni var) , dediğim gibi alttan alta destekleyen atmosferi ile fazlasıyla umutlandım sadece. Ki albümü sevmedim de diyemem.
6,75/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder