İlk albümün dinlenebilirliğini kolaylaştıran doom etkisinin bayan vokalle birlikte kaybolduğu albüm her ne kadar akustik ve enstrümental pasajları devam ettirse de üzerimde ilk albümün bıraktığı etkiyi yakalayamıyor. Dolayısıyla dinleyicilerinin ve eleştirmenlerin favori albümü olan Jeste Race bana biraz tatsız tutsuz geliyor. Çünkü sadece Gothenburg soundu değil klasik melodik death soundu ile de birleşiyor albüm. Halbuki ben death'imi melodik, pek çok pek çok melodik severim. Gothenburg tarzı harmonik gitarların ekseni üzerinde konuşuyorum. Ayrıca genel sound olarak albüm bütünsel ve profesonel bir yaklaşım sunarken ki bu durum öne çıkan şarkıların sayısını negatif etkiliyor, kişisel olarak beğenimin Moonshield ve Lord Hypnos üzerinde yoğunlaşmasını engelleyemiyor.8,0-/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder