2. Dünya Savaşı'nın hemen ertesinde yayımlanan yazarın bu ilk eseri, nihilist ve karamsar tonlarda hayatın beyhudeliğini ve de tam da bu sebeple hayat olduğuna dair varolmanın diyalektiğini üç aşağısı beş yukarısıyla kurcaladığı edebi nizamda denemelerden oluşmaktadır. Dinselliğe karşı toplumsal çürümenin vaaz edildiği bu sayfalarda okur geniş çerçevesi sebebiyle illaki alıntılayacak bir şeyler bulacaktır. Ama yaşınız kemale erdiyse , ister istemez bu tür icraatleri nahoş ve gereksiz ve hatta komik bulacağınız kesin. Şahsen genç yaşlarda tanışsaydım bu yazarla benim de sevme ihtimalim çok yüksektir. Depresif takılarak gençliğinizi tüketmek asıl nafile şeylerdir, bunu da unutmayınız.
Elime geçen 2018 senesine ait Lacivert dergisi incelendiğinde geleneksel toplumcu bir çizgiyi takip ettikleri anlaşılmakta. Dosya konusu olarak seçtikleri Marcel Proust üzerine yazılan denemeler hacmin dörtte birini kapsıyor. Şiirler ama özellikle öyküler çok daha belirgin. Genelde içeriği heyecan uyandırmaktan uzak olsa da en azından bir kaç şiirde bazı farklılıkları görebilmek mümkün.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder