Rotting Christ de benim zaaflarımdan biridir. Güm güm ritimleri, ayinsel koroları, gazbigaz atmosferi, keskin gitar tonu ile beni benden alır. İlk bu albümü dinlediğimde riff yönünden fakir ve sadece okült ve basit bölümlere dayanan son yönelimlerini terk etmesini hoş karşıladım. Bir kaç albüm öncesine gittim ve heyecanlandım da. Kısa sürdü maalesef. Çünkü besteler bu bir kaç albüm öncesi dönemin bayağı bayağı bir tekrarı, sanki o albümlere girememiş de kenarda bekleyen şarkılar gibi hissettim. Kısacası çok daha iyi olabilirdi. Grup arayış içinde ama yeni yönelimi derinleştirememenin paniğiyle eskiye böyle de geri dönülmez ki canım. Ederi daha fazla olabilir ama ceza niyetine biraz daha düşürüyorum değerlendirme notumu.
6,75/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder