Moonspell'in geri dönüşünden hele youtube'da izlediğim klibin ardından hiç umudum yoktu. Hem takip ettiğim gruplardan olması hem de düşük bir değerlendirmeyle RYM'de ortalamamı düşürürüm beklentisi albümü dinlemek için beni dürttü. Vokalin gereğinden fazla sert ve zorlayıcı tonlaması ki grubu bilen için hiç şaşırtıcı değil aslında, muhasebe defterinin eksi tarafına yazılması gereken bir öğe. Tam ortaya da Orphaned Land ve Rotting Christ gibi kafada beliren esin kaynaklarını yazıyorum ki hala iyi mi kötü mü emin değilim. Bir de bestecilik olarak albüm baştan aşağı donanımlı diyemeyiz elbet. Ama grubun güçlü bir tarafı değil zaten bu. Gelelim artı kısmına, Lisbon'u yerle bir eden depremi konu alan konseptin senfonik işlenişi başarılı. Senfonik gotik metal dinlemeyi özlemiş olabilirim, bilmiyorum, bilemiyorum. Ama üç, beş kafa sallatan sert parça ile bu atmosfer birleşince gerçekten güzel bir şeyler ortaya çıkıyor. Yine genelin dışına taştım. Grubun dinleyicisi için zayıf bir çalışma olarak eleştiriler yoğunlaşmışken ben pek beğendim.
8,0/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder