Caz müziğinin kendi içinde de ne kadar çeşitlenebileceğini bu örnekte duyma imkanı buluyoruz. Spiritual ve avant-garde gibi alt türlerle tanımlanan kayıdı dinlerken hakikaten de ruhani bir hava hissetmek mümkün. Lakin medidatif sakinlikte dinlendirici ve hatta tabiri caizse sıkıcı bir yolda sonlanmıyor bu yolculuk. Akustik gitar gibi çok garip kaçmasa da seyrekçe kullanılan bir enstrümanla başlayan albüm baskın trompetle birlikte ki bizzat Eddie Gale tarafından çalınıyor, yeterli dozlarda coşkun duygular uyandırıyor. Bununla birlikte deneysel tonlar sık sık kullanılmakla beraber bu denemeler diğer öğelerle yumuşatılarak iyi bir denge kurulmuş. Koro tarzında bayan vokal ve dinamik bateri ritimleri aslında kaydı daha da ilginç ve özel kılan unsurlar. Yaklaşık 40 dakika ve 5 şarkıdan oluşma çalışmada bence bir şarkı, adı bende kalsın diğerlerinin standardını yakalamaktan uzak. Budist ilahilerine benzeyen koro vokal bazen lalala heheheyy gibi çocuksu hareketler içine hapsoşabiliyor. Ve daha önemlisi besteler nedense yeterince sarsamıyor, daha doğru bir ifadeyle zamanındaki etkiyi günümüze taşıyamıyor gibi. Bende bıraktığı olumsuz özellikler de bunlar. Albüm kapağı her zaman hoşş.
7,50+/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder