Thin Lizzy'nin eski gitaristinin ilk ve son kez yer aldığı ve imzasını da oldukça belirgin şekilde attığı bu albümü, duyduğum kadarıyla grup pek de sahiplenmiyor. Grubun agresif, neredeyse punkımsı tarzının klasik heavy metal gitar işçiliğiyle ki Brian Robertson gerçekten iyi çalıyor, biraradalığı ilginç bir enerji yaratıyor. Lemmy'nin de böyle şeyleri rahatçana kabul edebileceğini zannetmiyorum. Öte yandan bu zıtlıklar, yafu cayır cayır gitar sololar felan var bariz bir şekilde, hiç de beklenmedik şekilde bazı anlarda harbiden iyi uyum sağlıyor. One Track Mind örneğinde duyulacağı gibi. Lemmy sesini uydurmaya çalışırken zorlanmış ve bundan da nefret etmiş olmalı, hah ha hayyt. O kadar dinledim, hala garipliği aşabilmiş değilim. Buna rağmen hiç de gözardı edilebilecek bir çalışma değil.
7,0+/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder