Rafael Anton Irisarri - A Fragile Geography (2015)

Artık seri halde kitap okuyamıyorum. Satın almayı da ya internet üzerinden ya da sahaflardan gerçekleştiriyorum. Olsun, yıllık ritüeldir diyip Tüyap'a bu sene de uğradım. Tabi bu kez şöyle bir farklılık vardı: Sancaktepe'den Beylikdüzü'ne bir rota izlemek zorunda kaldım. Aslında Beylikdüzü, İstanbul ve Kartal-Pendik hepsi ayrı iller olmalı. Hepsinin ayrı Tüyap'ı, valiliği şusu busu. İş kapısı da açıldı bak bir sürü kişiye! Bir de bizim insanımızın bu kadar okuma aşkıyla dolu olduğunu bizzatihi gözlemleyebilmek gözlerimi yaşarttı, simitçi amca sordu 'niye ağlıyorsun?' -Hiç sorma amca hiç sorma. Üstgeçit Şirinevler medeniyet köprüsü gibi kilit. İnsanlar otobana hücum etti, polisi dinleyen yok. Zaten alicenaplar boşuna dememiş, fazla okumak kamu huzurunu bozar diye. Bu işin arkasında insanların fuara gitmesini engelleyip isyana teşvik eden bir Fetöcü hücre hissediyorum da neyse.
Albüm, bağzı bağzı ihtiyacı giderecek değişik değişik duygulara sevkederek kimi zaman da tüyleri titreştirecek drone usulünde ambiyans tecrübesi sunuyor. Tim Hecker düştü aklıma. Sound olarak çok orijinal bir iş olmamakla beraber sanatçı arkadaşımız kendini ifade edip derdini anlatmasını biliyor. Hımlamalar fıslamalar akıntısı eşliğinde nedense aklımda gökyüzü ve bulut imgesi beliriyor. Beyazlardan karalara daha çok da grinin elli tonunda takılarak çağlayan bir nehir gibi. Yaylıları andıran düzenlemesi ve  piyano tuşuna benzeyen rastlantısal müdahalesiyle göğüs içinde boşluklar oluşturan Empire Systems vasıtasıyla kapımızı  uzaya aralıyoruz. Benzer elementlerden faydalanıp kalp atışı gibi ileri geri sallanan ritmiyle Persistence'da ise uzaya açılım hissiyatını geride bırakıp içe doğru bir bakışa maruz bırakılıyoruz. İşin aslı şu ki berrak ve odaklanmış bir zihinle dinlediğinizde ruhunuza işleyebiliyor. Müzikte de aradığım şey bu nihayetinde. O yüzden bu son dinlememde bir tık yukarı doğru notumu ittiriveriyorum gaağri.

7,0-/10