Moonspell elemanları bol bol Orphaned Land ile Rotting Christ dinlemiş gibi görünüyorlar. İyi de yapmışlar, oryantal senfonik cuk oturmuş, şükela olmuş. Grup farklı dönemlerinden örnekleri alıp gotik rocka da göndermeler içeren modern bir sentez elde etmiş. Hem yeterince farklılıklar, farklı esintiler taşıyor hem de tutarlılığını hiç yitirmiyor. Besteler tam konserlik. Basit şarkılar, hatta gereğinden biraz değil bayağı ecnebilerin deyişiyle cheesy, tribünlere oynamışlar basbariz. Olsun, her gün düşünen adam modunda progresif-avantgarde işler dinleyecek değiliz. Mis gibi, tak tak benim adım Cemil bir albüm. Kaydın ilk yarısı kesinlikle diğer yarısını dövüyor. Fakat albümün sonlanması da güzel. Başkalarına kulak asmayın, son şarkı hiç de gereksiz değil. Artık kısa cümleler kuruyorum çünkü heyecanlandım.
8,50/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder