Meşhur müzik adamı Paul McCartney'e ithafen şarkılarının caz usulüne göre yeniden yorumlandığı bir albüm bu. Mikrofonun başındaki isim de cover parçalarla ünlenmeye çalışan bir yeniyetme değil, zilyon albümü olan elli beş yaşında bir ağbimiz. Kaydı yeterince dinledikten sonra üstteki bilgileri öğrendiğim için, dinlerkenki esnada şarkılar arasındaki hissettiğim enteresan ayrıksılık konusunda hmm şimdi taşlar yerli yerine oturdu gibi bir düşünce kafada böyle şöyle hasıl oldu. Genelde sanatçının tarzı sebebiyle alçak bir ton albüme hakim olsa da parçaların orjinalliğinden yansıyan çeşitlilik duyumsanabilir oranda. Fakat parçaların aslı konusunda başka bir şey söylemek istemem, zira asıllarını hiç bilmiyorum. Göğsümü gere gere albümü sevmediğimi söyleyebilirim ama. Bir beste ve sözler bir garip. İki, performans. Burnu tıkalı ama olabildiğince yumuşak tınılarda ve bol miktarda kullanılan vokal. My Valentine gibi bir kaç hoş anı dışında bana vasat geldi. Akşam kulüp şarkılarının havasını yansıtmaya çalışması da o egzotik, kirli , duman altında atmosferden bir o kadar uzak kalmasıyla ayrı bir başarısızlık.
5,25/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder