Müzikal deha gösterisi grubun ikinci albümünde de devam ediyor. Çok sesli bir orkestra eşliğinde bayan ağırlıklı vokaller eşliğinde avangart caz çalışması olarak tarif edilebilecek bu albümün temelinde gayet rock tınlayan ritimler yatıyor. Kimi zaman brütal derecesine varan hatunun sesi aynı zamanda albümün en zayıf karnını oluşturan bir 5 dakikalık sürede de başrolü oynuyor. Bu süre zarfı içinde içine değişik değişik hayvanların ruhu girmişçesine çığlık atan hırıldayan hanımkız vokalimiz açık açık söyleyelim çekilmez bir hal alıyor. Ancak albüm elbette bu açığı kapatıyor. Özellikle albümün ilk yarısında kompozisyon anlamında her enstrümanın öne çıktığı akıl alan sahneler mevcut. Böyle anlar ağzımın suyu akmadı değil, itiraf etmek gerekirse. İkinci yarı ise kaotizmin gürültülü battaniyesine daha bir sarılıyorlar. İlk albümüne kıyasla daha az hoşlansam da, öyle düşünsem de başlangıçta, bağımlılık yaratan bir etkide bulunmaları sebebiyle ister istemez değerlendirmem bir gıdımcık farkı belirginleştirecek.
8,25+/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder