Her Ramazan'da olduğu gibi pidenin yanına bir de the Antlers geleneğini devam ettirdim. Fakat bu sefer bir miktar hayal kırıklığı yaşadığımı itiraf etmeliyim. Zaten sıkıcılık ismini taşıyan beton bir zemin üzerindeki ipte yürüyen cambazlar gibiydiler. Yüreğimizi ağzımıza getire getire yaptıkları gösterinin sonuna varmış görünüyorlar. Alenen yere yapışmışlar, henüz kırık felan yok. Ama bu şovun devamı izlenir mi bu koşullar altında, emin değilim. Demek istediğim şarkı sözlerindeki sarsıcı etkiyi müziklerine de yansıtabilselerdi keşke. Trompet desteği iş görüyor, özellikle ikinci parçada. Daha ne yapsınlar, dreamy pop, enstrümental sebeplerden soft soft rock gibi bir tür icrasında müzik ne kadar geliştirilebilir. O ağır ahesde tempoyu renklendirecek bir yol vardır elbet, bulmalılar ve trompet yetmiyor arkadaş. Büyülü vokal de kurtarmıyor.
6,50-/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder