Altyapısı piyanodan kemana, akordiyona değişik enstrümanlarla zenginleştirilmiş bir tür modern progresif rocka dayanmasıyla öne çıkan bu ilk albüm yine de vokal ağırlıklı bir çalışma aslında. O yüzden de vokalin güçlü olması gerekiyor. Mikrofonu elinde tutan Tuna Kiremitçi'nin yapıtlarını okumadım ama sesinden daha kötü olduğunu düşünmemek için bazı emareler mevcut. Diğer bir deyişle vokal birden fazla sayıda şarkıda müziğin kendisine verdiği fırsatın altından kalkamıyor. Yine unutmayalım şairane sözler ve düzenlemelerle tamamiyle olmasa bile büyük ölçüde Tuna Kiremitçi'nin grubu bu. Dolayısıyla eleştiriyi derinleştirmenin gereği yok. Sadece vokalin müzikal değerlendirmelerimde çok büyük bir yer tutmasının sıkıntısı yaşanıyor. Bestecilik anlamındaki yetkinlik ise hep bildiğimiz ama kimin söylediğini bilmediğimiz dile pelesenk şarkılardan Bu Aşk Burada Biter örneğiyle sınırlı değil. Misal Ateş Olsam hayli 70'ler progunu hatırlatan bir çalışma, tabi bayan vokalin katkısı es geçilemez. Sana Dair ya da Koru Beni gibi hayli eli yüzü düzgün besteler albümde yerini alıyor. Bestelerde grup elemanlarının kendi bireysel katkılarının izlerini de sürmek mümkün. 1996 yılında Şebnem Ferah'ın Kadın, Özlem Tekin'in Kime Ne ve Ünlü'nün Son Defa'sını çıkardıklarını düşünürsek bu albümün tutarlı ve mütevazi yanı daha bir öne çıkıyor.
7,0/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder