İsimlerini neden büyük harflerle yazdıklarını tam şu an merak ettiğim grubu yıllardır 80'lerin önde gruplarından biri olarak bilegeldim. Bu best of da görüldüğü üzere işin aslı ağambabampaşam parçaların çoğunluğu 70'lere ait. Dolayısıyla 70'lerin o tanıdık gitar tonları, titreten bas ritimleri ve nostaljik soundu ile kendimizi hiç yabancı hissetmeden albümü kucaklarken buluyoruz. Ama zaten Kiss parçası duymayan kalmış mıdır bu dünyada? 79 senesinde çıkan albümlerinde yer alan I Was Made For Loving You'yu, misal bilmeyen yoktur, o dönem revaçta olan disko müziğine göndermeyle yazılmış aslında bu parça. Detroit Rock City, davulcuları Peter Criss vokalli bluesy Hard Luck Woman, çok hoşlanmamakla beraber adını geçirmeyi görev bildiğim, diğer şarkıların yanında yaşça bebe duran Crazy Nights, felan. Grubun hayranı olsaydım Love Gun, Beth, God of Thunder, Rock'n Roll All Nite, God gave Rock'n Roll da diyebilirdim. Özellikle Paul Stanley'in seslendirdiği parçaları daha kaliteli buluyorum. Aralarında en fırlama duran Gimmons'un vokali ise Lordi'den fırlamışçasına tam da rock'n rolluk arzediyor. Sevmedim. Rock'n roll'u, içmeyi, eğlenmeyi, at avrat (moderen deyişle araba, sevgülü) gibi anlayışlar hakkında düşüncemi bir altta girdiğim Fasl entrysinden anlayabilirsiniz. Huzur adamıyım yafu biraz, biraz da ot odun bitki familyasıyım sanırım. Neyse öğreten adam olarak: yüzlerine çizdikleri makyajın her bir grup üyesi için ayrı bir mana içerdiğini biliyor muydunuz? Misal kedı suratlı olan kendini kedi gibi 9 canlı addettiği için bunu tercih etmiş vessair. Devamı wikipediada.
7,75/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder