Öz olaraktan smooth jazz türüne daha yakın örnekleri görebiliyoruz. Bu yüzden de bir kaç noktada kendimizi 70'lerin B-sınıfı macera filmlerini izliyor gibi hissedebilir bulabiliriz. Lionel Richie gibi r+b'ye kayan sanatçıların ürünlerine yine raslıyoruz. (Time) Ama dediğim gibi pop caz fazlasıyla baskın bu albümde. Sesi Sting'e benzeyen Dave Koz'un parçası, hangi dilde olduğunu merak ettiğim Angelique Kidjo ve Trilok Gurtu'nun African Fantasy'si, gece cazı kıvamında, beatlerle modernize edilmiş David Benoit'in Miles After Dark'ı, gayet popüler sounda sahip Carl Anderson'ın çalışması beni açımdan öne çıkan parçalar. Fakat albüm aradığım dinginliği huzuru sunmaktan uzak.
6,25/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder