Bu albümü dinlememin tek sebebi var: Lovefool. Yeganeliğini hem muhteşem hem de biraz sinir bozucu olabilme yeteneğine borçlu olan bu hit parçanın gerisi gelmiyor maalesef. Dinleyeni bir noktadan sonra sıkma potansiyelini taşıyan vokal tekniği aslında en azından bana rahatsızlık verdi. Yoksa renkli müzikal altyapıya sözümüz yok. Bir miktar hız kazandırılsa, biraz aralığı genişletilse, dinamizm kazandırılsa çok daha farklı bir şey de ortaya çıkabilirdi. Ama bu ağır ritimler ve vokal sayesinde biraz da Cardigans oluyorlar, dreamy pop hüviyetini kazanıyorlar azcık. Dediğim gibi bu başarılı altyapı sayesinde dinlerken aklıma değişik değişik ve hatta fantastik gruplar gelmedi değil. Misal, Black Box Recorder, Smashing Pumpkins, biraz 70'ler pop -ABBA-, blues-country, hatta ve hatta grunge esintileri. Lakin popüler anlamda single grubu olmanın ötesine geçememişler gibi. Zaten kayboldular zaman içinde.
6,0/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder