Grubun aslında türün ortak özelliklerini sergileyen ilk doom albümü diyebiliriz. Önceki ki çok sevdiğim Metallikavari rifler ve death etkileri kendini ağır bir atmosfere (ki klostrofobik olarak bir noktadan sonra daral geliyor) bırakıyor. Vokal daha çeşitli, fısıltılar manik depresif hava hakim. Tasmasından dizginlenmişçesine kısıtlanmış enerji bir türlü ortaya çıkmıyor, tersine ehlileştirilmiş, yavaşlatılmış. Bildiğin death doom metal olmuş işte. Açıkcası Darren White'ın vokalleri hani biraz daha tercih edilebilir mi ne? Zaten bu ara evrede grup çok fazla durmadı. Eternity ardından yürü ya kulum atmosferik rock kulvarına! Ha! Bu albümün özel bir tarafı yok mu? Olma mı? A Dying Wish yani.
7,75+/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder