Manyakça bir sarf ü laf olacak ama söylemeden geçemeyeceğim. Klasik statüde tapınılası hürmetlere boğulan bu albümü o kadar da göklere çıkaramıyorum. Çünkü çok güzel. Ve black metal bu kadar güzel olmamalı. Günümüzde moda olan ve hatta blackgaze gibi abidik gubidik bir isimle taçlandırılan türün esamesinin okunmadığı bir dönemde aynı atmosferi black metal içinde sergileyebilen bu albümdeki müzisyenler büyük ihtimalle shoegazei o dönemde hiç duymamışlardı. ( Tersi de doğru olabilir çünkü her albümüyle değişik işlere imza atan ve elektronik ambiyansa kaymalarına rağmen hayranlarından tühh yazıklar olsunlar kutsal davamızı sattılar gibi tepki almayan tam tersine hep destek tam destek gören müzikal ufku açık müzisyenlerden bahsediyorum burada) Şu da benim naçizane iddiam. Beslendikleri pınarın ismi neofolk. ( ve ben neofolku biraz sıkıcı bulurum) Akustik gitar, değişkenlik gösteren tempo, sound, ritim. Atmosfer üstüne atmosfer. Norveç dağlarında kaybolan genç bir kızın hayatının 5 perdede anlatıldığı albümün içine maalesef giremedim. Örneğin daha haşinleştiği sertleştiği son şarkıda evet dedim. Bu. Güzel ama akıp gidiyor, su gibi diğer şarkılar. Benim istediğim black metal ise azcık kazımalı, sürtmeli, deforme etmeli.
7,75/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder