Tori Amos - Under the Pink (1994)

İlk albümündeki tarz ufak degişiklerle devam ediyor. Biraz daha müzik piyasasına yönelik hamleler içeren hırslı parçalar oldugu gibi açıkcası ilk albümden daha silik, yani albümde olmaması gereken bendenize göre, parçalar da içeriyor albüm. Hüzün ve yaşanmışlık saçan ozansı şarkıların izi silinmemiş elbette. Kişisel deneyimlere dayalı sözler daha da şifre çözücü gereksinim duyar hale gelmiş. Parçadaki dinamik boşlugun genişledigini görüyoruz. Yani sessiz ve gürültülü kısımları kasdediyorum. Bu yüzden sound daha da manik depresif bir hale bürünmüş. Dedigim gibi, ilk albümde de bunlar böyle. Ama niteliksel farklılık hemen göze çarpıyor. Özellikle Cornflake Girl gibi piyano düzenlemesi ile parlayan parça en tanındık bestelerinden biri. Yanısıra, Baker Baker gibi düz, The Wrong Band gibi ironik eglence muhtevalı ve Space Dog gibi ne idügü ( yumuşak g tuşum kayboldu, ne yapayım) belirsiz şarkılardan ayrı bir hoşlandım.

6,75+/10