Konser münasebetiyle uzun süredir dinlemek istediğim Romen grubu hızlı bir dinleme turuna tabi tuttum. Ne var ki grubun şansızlığı belki, bir süredir müzikten yeterince keyif alamama pikozu içinde debeleniyorum. Doğal olarak bu albüm de bu kriz anından etkilendi. Bir de grubun başyapıtı ilan edilen Om'u şu an dinliyor olmamın da etkisi var.
Şimdi, kitaben burada yapılanları baştacı yapmam lazım. Modern bir gitar soundu, progresif bir tarz,folk ve ambiyans gırla. Hiç de eleştirildiği gibi nicelik üzerinden, işte metal kısmı az gibi, gitmeyeceğim. Sorun şu, folk kısmı güzel, metal kısmı özellikle clean vokallerde etkileyici (ama buradaki metalin altyapısı daha çok post-pagan). Lakin ikisinin uyumu pek yok. Albüm uzun, düzenlemeler biraz yorucu. İşin aslı gruptaki elemanlardan ikisi ayrılmış, kalan son eleman grubu beşlemiş ve Om'daki tarzı devam ettirmeye çalışmış. Büyük oranda da başarıyor ama Om'u dinlerseniz eğer havada kalan bir oturmamışlığı kolayca hissedeceksiniz. Zira 5 3'den büyük ama bu daha iyi manasına gelmiyor.
Sounddaki sterillik ise normalde karanlık bir ormanda tiril tiril titreme efekti vermesi gerekirken bunu en azından benim bünyemde daha böyle endüstriyel, böyle daha kente özgün bir yabancılaşma tadında uyarması ilginç doğrusu
7,75/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder