Loş bir atmosfere sahip olması bu albümü bin bir hüzne boğmuyor maalesef. Kısıtlı bir çevrede de olsa ön saflara ilerleyen bu albüm karşısında aynı hissiyatı paylaştığımı söyleyemeyeceğim. Buradaki sonbahar hüznü teması büyük oranda Agalloch sevenlere hitap ediyor ki rastlantı değil zaten. Evet, bodoslama daldım , konumuz Kanadalı bir proje grubu Musk Ox ve onların sözsüz sadece akustik gitar, keman ve çello gibi enstrümanlarla kendilerini ifade ettikleri bu folk albüm. Cilalı steril bir sound, keşke kuşların rüzgarın fare fısıltılarının duyulduğu hışırtılı tarla kaydı olsaydı. Ritmi karanlık havayı bozacak bir hızda. Melodiler sondaki şarkıda çok tekrara düşseler de fena değil. Benim gibi o da belli tonlarda olmak üzere, piyanoyu seven birisini küsterecek kadar keman yoğunluğu var. Nedense piyanoyu sevenler, kemana çok da bayılmaz gibi bir kanı var bende. Bizzatihi kendimden biliyorum. Özellikle kaydın ortalarında bir kaç büyülü nağme bulunuyor. Onun dışında ise verdiği keyiften çok, keyif veriyorum ulan diye bağıran narası kalıyor akılda.
6,50/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder