Düzenlemeleri ile kayıt kalitesi ve bilimum diğer sebeplerle çıkış albümünden ziyade demoya benziyor bu çalışma. Manowar ile birlikte epik metalin öncülerinden sayılan ve lakin onun gölgesinden sıyrılamamasına rağmen sadık bir kitle tarafından sürekli takip edilen bir grup Manilla Road. Bu debüğ albümü, tabi ki karakteristik soundlarını birebir temsil etmese de belli başlı ipuçları taşıyor. Aslında hard rock'tan heavy metal'e geçişi saykedelik bir mecrada yürütmesiyle pekbirilginç bir yerde duruyor. Hani bilirsiniz seksenler bilimkurgu çizgi filmleri jenerik müzikleri vardır. Ucuz synthler, patır patır ritimler, sesi mağaradan geliyor gibi konuşan bir adamın girizgahı felan. Kullanmakta hiç tereddüt etmemişler burada da! Sözlerde de galaktik imparatorluklar, uzay savaşları vessair popüler konular arasında yer alıyor. Gel gör ki her şarkıyı enteresan hale getirecek bir kaç çengelle bezemişler. Bir yerde bir rif, bir yerde nakaratta vokal harmoni, bayağı bir yerde sololar gibi. Yalnız boğazını temizler gibi gorullayan vokal pek hoşuma gitmedi. Albümün öne çıktığı ileri sürülen slow şarkısı ya da 13 dakikalık epik şarkısı da hiç öyle akılda kalıcılık sunmuyor. Zaten başkaları da bu albümden sonra kendilerini aştığını ileri sürüyor.
6,75/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder