New Age janrını ister istemez dünya müziği ile eşleştirmekten kendimi alıkoyamıyorum. Kitaro Japon, Loreena McKennit (doğru mu yazdım bilmiyorum, hiç kontrol etme havamda değilim) İrlanda ezgilerinden ayrı tutulamaz örneğin. Ha keza listeyi ucundan tutup uzatabildiğimiz yere kadar uzatabiliriz. Enya, Enigma gibi. Yanni ise komşumuz Yunanistan'da doğmuş bir ağbimiz. Antik Yunan kültürü ise coğrafik olarak Santorini ismini verdiği şarkıda o da sadece ismiyle konuk oluyor. Ki melodisi sayesinde bence albümün hit parçası. Müziği genel olarak uzakdoğuya daha yakın. Hayal kırıklığı mı? Evet, biraz. Görünen o ki müzisyen new age'in altını dönemin modernist anlayışıyla doldurmaya çalışmakta. Bu da oldukça yapay ve itici tonlarda keyboard soundu ekseninde bestelerini sergiliyor demek. O soundu aşabilirseniz, ama seveceğinizin garantisi yok, bestelerin oldukça melodik ve ritmik olduğunun farkına varabilirsiniz. Yine keyboard yardımıyla senfonik harmonik eklentiyle tamamlarsanız albümün genel tanımına ulaşırsınız. Yani bakıldığında işçiliğin kuvvetliği olduğu bir çalışma olduğunu itiraf etmek gerek. Şahsen ben otantik enstrümanların devreye girdiği albümleri tercih ediyorum. Sizi bilmem.
6,75/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder