İlk dinlediğimde hiç bir sıfatı yakıştıramadığım güç bir albümdü bu. Şimdilerde en baskın tanım grunge. Unutmayalım, Bathory'nin mikrofonundaki Quorthon'un solo projesi bu, istese de sesindeki epik rengi yok edemez. Dolayısıyla burada da doom gibi tınlayan karakteristiğini yansıtıyor. Bir de alternatif modern, 90'lar güncelliğinde, rock-metal soundunu da eklersek bu karmaşaya tam bir harman tam bir harmandalı maşallah. Bir kaç istisna dışında melodik bir yapının hakim olduğu şarkılar tamam kabul ediyorum kulağa oturmuş geleneksel tavra uyumsuz bir şekilde gayet garip gelse de dinlemesi oldukça keyifli. Keyifli derken huzursuzluğu, o makinenin çarklarından damlayan duygusal ifadeyi benim gibi seviyorsanız problem yok.
7,25+/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder