Bu aralar yeni albümlerini çıkarmış olan yerli grup ilk albümüyle de beğendili bir kitle oluşturmuştu kendine. Tarz olarak kendilerini melodik death ile sınırlamayan grup diğer pek çok yerli grubun yaptığı gibi bir kaç yerde hardcore'u dahi hatırlatabilen gruuvi ritimlerine başvuruyor, daha da önemlisi oryantal melodiler üzerinden bestelerin bir çoğunu inşa ediyor. Bu kadar dinlemeyi kolaylaştırıcı (metale göre tabi) etkiye rağmen bence dinlerken alnan keyif kalıcı olmuyor, akılda yer tutmuyor. Ayrıca brutal death vokalin tonlaması da benim için olumsuz bir etki. Albümde clean vokallerle birlikte aslında beste çeşitliliği zengin tutulmuş durumda. Enerjisi yüksek, konsere yönelik besteler olduğu belli. Müzisyenlik konusunda fazla bir şey söylemek gereksiz, usta işi olduğu belli oluyor. Fi zamanında ilk dinlediğimde death metalin Pentagramı diye tanımlamıştım kendi kendime. Çok iddialı bir cümleymiş. Açılış parçaları şukela olmakla birlikte farkına vardım ki en iyisi Once More. Dur dur Destiny.
6,75/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder