12 Temmuz 2012 Perşembe

John Talabot - ƒIN (2012)

Bir de metal müziğe alt tür zenginliği dolayısıyla eleştiri getirirler. Hele elektronik müziğe bakın. Onlarca alt-tür, anlamsız adlandırmalar, ayırt edilemez soundlar. Bu albüm için Balearic Beat felan diyorlar yani. Neyseki bale ile değil İbiza Mayorka gibi dans merkezlerinin barındığı Balear adalarını temsil ediyor bu tanımlama. Hiç de başka yerlerde belirtildiği gibi güneş kum pozitivesi taşımıyor bu albüm. Pitchfork da gördüğüm  ifade soundu en özet  şekilde tanımlıyor aslında. Bir tutam deep house (baslar), birazcık disco (Hercules gibi..) ve bir pinçik indie pop (psyche itibariyle). Dinleyen üzerinde etkisi ne Ai Se Eu Te Pego gibi işte gerçek kum, güneş neş'esi oluyor ki benim için bu şarkı tatlı bir zaaf, ne de chillout rehaveti oluyor. İlginç bir şekilde huzursuzluk pompalanıyor. Özellikle vokalli şarkılar Destiny, So Will Be Now ve Journeys albümü pop kulvarına bir nebze daha yaklaştırıyor. Asıl öne çıkan parça ise derin samplelar ile süslü Last Land. Ayrıca albüm Depak Ine oldukça egzotik bir girizgah yapıyor. Ancak oturmamış henüz olgunlaşmamış sound yüzünden diğer parçalarda aynı heyecanı hissetmek zor. Dikkatler fora.

7,50-/10

1 yorum:

  1. sen dinle metalini arkadaş, metalcilerin kafa basmaz elektroniğe. ne işin olur elektronikle gelmişsin dinlemişsin bide üşenmeden yorum yapmışsın :)

    YanıtlaSil