Camekana yemekteyim yazıp en yakın esnaf lokantasına kaçan amcaların ağız tadında bir şeyler bekliyordum. Hazmı kolaylaştırıcı, dilde kaymak gibi kayan, kuul bir caz versiyonu. Karşımıza ise deneysel türevlerde kaybolmayı seven bir sound çıkıyor. Eric Dolphy albümü bas klarneti, flütü ve alto saksafonu ile yöneterek üflemeli çalgılarda trompetin egemenliğini aşıyor,caza farklı bir soluk getiriyor. Eşlik eden orkestranın da oldukça sıkı çaldığını söylemek mümkün. Farklı unsur olarak sadece Eric Dolphy'in çalgı çengileri değil perküsyon da dikkat çekiyor. Deneysellik belki de free cazın ilk örneklerinden biri olmasından dolayı marjinal boyutlara varmıyor. Tam tersine dinlerken eşlik edilebilecek bir örüntü (pattern'in yerlicesiymiş) sunuyor. Yani öyle işte.
7,25/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder