3 Ocak 2011 Pazartesi

Édith Piaf - 25e anniversaire (1988)


Romantik şansonlar beklerken parçaların daha çok kabare özelliği göstermesi doğrusu ilk başta afallattı beni. Üstelik güzel değil de güçlü olarak nitelendirilebilecek bir vokali de düşünürseniz, olumsuzluk gibi addedilebilir. Ancak öyle olmadı. Aksine teyatral şarkıların daha kişilikli karakterli durduklarını söyleyebilirim. Bu durum bazen enteresanlıklara yol açsa bile. Misal gayet Huysuz Vircin şakıyan Le Ca Ira ya da gassara gassara cimbombom.
Vokalle ilgili diğer bir olumsuzluğun kaynağı ise kendisi değil, suçsuz günahsız yani. Tüm kusur Fransızcanın iğrenç gırtlak r'sinde. Sonuçta kaldırımlar serçesi, Paris'in bülbülü Edith Piaf gibi güçlü bir vokal de bastıra bastıra telaffuz edince kendi anadilini, açıkcası midem bir döneldi bir döneldi ki sormayın.
Padam..padam, Johnny,L'accordeoniste, L'homme au Piano, Les Amantd d'un Jour, La Foule gibi bilumum güzel şarkıyı içeren çifte cdlik albüm kafa dinlerken uzaklara dalmışken arka planda şık şık dinleniyor.

7,50/10

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder