Anathema'yı çok severim, buradaki şarkıların çoğunu da apayrı değerlidir. Fakat yöneldikleri Floydvari (hiç de dinlemedim ama atmosferin müziği ezmesi dersek hatalı olmaz sanırım) yaklaşım bu albümde na-sinerjik etki yaratıyor. Ardarda bu güzelim parçalaı dinleyince elde olmaksızın şu vokali pataklaysım geliyor. Yeter oğlum sızladığın ağladığın bu meyhane köşelerinde süründüğün erkek ol biraz vıy vıy da vıy vıy eşşek sudan gelinceye kadar dövesim eliyor yafu.Balance adlı şarkıyı ilginçtir the Climb'ın bir eserine benzettim. Bu benzetmeleri Alman gruplarda da hep yaşarım. Hepsini bir yerinden Lacrimosa'ya yakınsarım, son örnek Ramstein'de olduğu gibi. Pulled under..'daki kat kat yükselen sertlik ya da A Natural Diaster'daki melodrama enfes. Flying'in başları mızmızlanmanın tipik örneği iken sonlarda toparlıyor. İşte bunlar da albümden favori parçalarım.
8,50/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder