Pop punk'ın zirve yaptığı dönemlere ait bu çalışma tavrını hiç bir vakit bozmayan ve punk tavırlarını popüleştirmeye mtv'ye kurban etmeyen bir gruba NOFX'e ait. Offspring'in Smash'ına kutsal kitap muamelesi yaptığım gençlik hatta çocukluk dönemimde gerçekten punk müzik fanı bir arkadaşım olmuştu. İnsanlara ana avrat küfreden kayıp gençlik imajını sergilemesi beni punk'tan hızlı bir soğutma dönemine ittirivermişti. Çocukken bile çocuksu davranışlara tahammül edemiyordum, hah hayyt.Her neyse, albüm kısa kısa 17 şarkıdan oluşuyor, yekünü 40 dakika. Punk ağırlıklı şarkılar olmakla beraber alt türlerin etkisi de hissedilir. Pek türe hakim olmamakla birlikte bir ska hatta reggae'yi sayabilirim. Bir kaç şarkıda tempo yavaşlıyor, bazen parodik şekillenmelere giriliyor. Ancak metalik gitar tonlarına sardığı Dying Degree, Lori Meyers ve The Quass süper parçalar. Klasik punk çizgisinin özetlendiği Linoelum ile kapanıştaki akustik Sacvenger Type diğer sevdiğim şarkılar arasında.
Sıkıldığımdan değil yeni albümlere yol alma ihtiyacımdan dinlemeyi bıraktığım bu albümle hayata daha olumlu bir bakış açısı kazanma deneyimi süreklilik sergilemese de yine de ilginç bir hale bürünüyor. Punk! daha fazla punk dinlemek lazım.
8,25+/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder