Ki tarzı bana hitap etmiyor, bir kaç dinlemeden sonra aklım çelinmedi değil. Yeniden sürüm üzerinden özellikle ilk şarkılarda mest olduğumu, olabildiğince, söyleyebilirim. Bunda hiç şüphe yok ki gitarın etkisi es geçilemez. Kısacası Muhammet Suiçmez adlı Alaman gurbetçisi bir genç tüm enstrümanları ve vokali kendi başına kaydedip, öyle hatırlıyorum, işte ne bileyim bateri programı felanla uğraşıp brütal, sözler otopsi odasından yankılanıyor örneğin, ve daha da fazlası teknik death metal mecrasına bu albümle atılıyor. Hem brütal hem teknik hiç işim olmaz derken beni ters köşeye yatırdı vallaha albüm. To Breathe in a Casket'ın nakaratındaki blip blipler rahatsız etmek bir yana aldığım keyfi arttırdı. Takip eden şarkıdaki neo-klasik gitar tekniği de hakeza. Başlangıç şarkısı zati albümün çizgisini özetleyor. Intestinal Incubation'ın kekeme girişi de hoştu. Bu sürümdeki bateri kaydı düzeltilmiş mi bilemiyorum ama mekanik olması rahatsız etmiyor. Ancak musikiye brütallik katma havasıyla sıkı sık başvurduğu sert taka tuka abanması azaltılsaymış keşke. Zaten albüm büyük ölçüde gitar ve eşlikçi vokal ağırlıklı. Bir kaç şarkıda uzun uzun sololar dkkat çekiyor. Culinary Hyperversity, Advance Corpse Tumor örneğinde olduğu gibi. Ancak en klas solo herkesin üzerinde mutabık olduğu gibi Fermented Offal vıı vıdı içinde yer alıyor. Yeniden sürüme iki dene bonus parça da eklenmiş.
Özetle ilk şarkılar bana daha rife dayalı sıkı parçalarmış gibi geldi. Ama olabildiğince uzak olduğum sözkonusu tarzdaki albümün sonlarına doğru dayanabilme ve katlanabilme katsayımın düşmesine bağlı da olabilir sonlardaki parçaları yeterince takir etmeyişimin sebebi.
7,0/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder