Burial'ı sevme sebebim sadece futursuz futuristik atmosferi değil aynı zamanda iz kaydını takip edebileceğimiz güçlü melodiyi de eksik tutmamasıydı. Son zamanlarda ve özellikle bu sözde kısa albümünde (süre olarak çok da kısa değil yağni) ambiyans başat unsur. Şarkıları kendi içinde, bakın albüm içinde demiyorum, sürekliliğini, dengesini ve tutarlılığını sağlayan melodiden mahrum ediyor. Kes yapıştır samplalar ve deneysel seslerin ağırlığında çatışkılı hissiyat uyandırmaca Deluzian yersiz yurtlaşmanın, Derridian yapısökümün sopsomut halleri. Burada da postmodern mi derseniz, postyapısalcı mı dersiniz en bir güncel felefe eksik kalsın.
6,50/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder