Dünyaya tortullar tabakalar yarlar gerektir.
İçerde çok yanmışa dışarda karlar gerektir.
Böyle açılıyor Birhan Keskin'in ilk basımı 2010'da gerçekleşen yapıtı. Anlatımı, imgeleriyle geniş bir çerçeve sunuyor. Deneysellikten yerel ağızlara, doğaya ait imgeler bolluğundan toplumsallığa, neoklasik soğukkanlılıktan tepkisel çığlığa, pek çok farklı öğeyi bulmak mümkün. Şahsen nispeten şairin diğer eserlerinin gölgesinde kaldığını düşünmekteyim.
Ben senin kötü olduğunu, Senin kötü olduğunu Anlamamak için, Çok çalıştım.
İçimi açtım sana. İçini açmak için.
Ben İstanbul'a çok benzerim sevgilim, Bir yanım Haliç'te bir karabatak
Bir yanım Samandıra'da saplı samanlı.
Sevgilim kış düşmüş dünyaya içimden Eve nasıl varayım! Bir kovuk bir obruk oldum, Üstüm başım kar, yollar kapalı
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder