40'ımda sık sık thrash dinlemek ister oldum, maazallah 50'mden sonra da Uysal gibi saçlarımı dikeltip punk takılabilirim. Alman ekolünden Destruction'ın selamün aleyküm albümü türü takip edenler tarafından ilgiyle alakayla karşılansa da klasikliği konusunda tartışmalar sürmekteymiş. Yırtıcı ve dur durak bilmeyen enerjik tarafıyla beni yeterince mutlu mesut etti. Yalnız büyük bir kusuru var. Dinlerken aldığınız keyfin stop tuşuna bastıktan sonra anca ekosu kalıyor geriye. Bestelerin akılda kalma oranı biraz düşük gibi geldi bana. Diğer yandan kayıt güzel bir sürpriz de içeriyor. Bağzı bağzı vokal, az biraz bateri stili ama daha çok vızvız gitar tonunda erken dönem black metal izleğini duymak şaşırtıcıydı.
8,0/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder