Geçen sene müzik eleştirmenleri bu albüm konusunda ikiye bölünmüştü: Listelerinin en tepesine yerleştirenler ve elbette pek bir gereksiz bulanlar. Aslında bu sıcak günlerde kimimiz için zor geçen Ramazan günlerinde bu kadar çiğ ve gürültülü bir sounda sahip ekstrem bir albümü dinleyebilmek gerçekten olabildiğince çaba gerektiriyor. Bu testi geçenler benim gibi , defalarca dinlemeden sonra, altta yatan riflerle bezeli cevheri keşfedebiliyor. Ancak %100 tatminatı garantileyemiyorum yine de. Örneğin ben kişilik bölünmesi geçiriyorum şu an. Bazı ahval ve şeraitte bu gürültü patırtıyı çekemiyorum, uygun koşulları oluşturduğum an, gül kokulu mumlar, pofuduk minderler, sessiz bir ortam ve yoğun bir konstantrasyon, oluştur işte kendi rengine göre, ise vay vay vay. Bıdı bıdının özeti şu sludge ve black metal evliliği demeyelim de nişanı, daha o evredeler. Sözler basit, analisanlarının ingilizce olduğuna inanmak zor, sound gürültülü olmasına rağmen bazı parçalardaki dile bulaşık rifler sizi alıp götürmeye yetiyor. Parça dizilimi bu yönüyle biraz harmonik, 3, 4 ve 5. parça (Constellations, Bloodletters, Path of Totality) albümün güçlü yanını ortaya koyuyorken yavaş yavaş 8. parça ile birlikte güzel bir evreye daha giriyoruz. Silent World, Cold Dark Eyes ve Black Haven. Albümde karanlık ve mistik bir atmosfer sezinlenebiliyor. Kimi zaman hazetmediğim sludge vokaller ağırlıklı. Albümün asıl dikat çeken elemanı ise bence gayet hayvani çalan yani baterist.
7,50/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder