Grubun ilk uzunçalar biçerdöveri, progresif metalin yanında 80'ler hard rock kimliğini de taşıyor. Yeni bir vokal almışlar kendilerine, o da çok iyi değil deyip geçecektim ama Status Seeker ya da Only A Matter of Time gibi şarkıları , iyi şarkıları, dinleyince grubun müziği ile sözkonusu vokalin müzikal perspektiflerinin pek kesişmediğinin ya da parçaların genelinin vokalin karakteristiğine uymadığının farkına vardım. Kısacası daha düz klasik hard rock grubunda çok daha faydalı olabilecek bir vokal. Zaten o da çok durmuyor ve bu aralar Dominici adlı kendi ismini verdiği, Allahım ne tevazu!, bir grupla piyasada oyalanmaya devam ediyor. Neyse diğer prog metal ve rock gruplarıyla ortak hukukumuz pek olmadığı için grubu tanımlarken o cenahtan isim sayamıyorum. Ama yoğun ve etken bir kullanıma sahip klavye ve yer yer neo-klasik sololar sebebiyle Stratovarius tadı aldım desem yeridir. Zati albümün en bi haysiyetli, soundun en oturaklı damıtılmış halinde vücut bulan Ytse Jam da böyle bir parça. Tabi sözsüz olması da olumlu bir fakkktör. Soundun ve tarzın yeterince olgunlaşmamış olmasının yanısıra albümün muzdarip olduğu önemli bir dert ise prodüksiyonun tatsuz tuzsuz olması.
6,25/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder