Metal piyasasında çığırlara vesile olan Neige öncülüğünde frenç grubun çıkış albümü, shoegaze diye tabir edilen hayalperest enstrümanlar ve yumuşak yumuşak, Bizimkiler'i yadedelim burada, etheryal vokalle süslü bir tür alternatif pop rock türünün black metal özelliklerine , arada takatukalayan bateri ya da tremololara bulamaç gitar ritimleri, kendini kaptırdığı enteresan bir bileşime sahip. Metalin depresif yönünden ziyade Neige nostaljik takılmak istedim, anılar anılar çocukluğum felan niyetinden diye açıklama yapmış. Ancak bilmez mi ki anılar anılar beni bu akşam ağlattılar..
Metal nağmeleri ile canlanan kısımlar albümü ayakta tutuyor. Bir de son parça folklorik ezgisiyle diğerlerinden ayrı bir yerde duruyor. Neige'in orasından ve de aynı zamanda burasından bulaştığı diğer projeleri öyle ve de hakkaten böyle sevmişliğim vardır, Amoseurs ya da les Disrets gibi. Fakat buradaki ayakkabı seyir mevzusu beni bir dereceye kadar bayıyor. Dinlediğimde ay anam vay babam giden vaktim diye ağlamışılığım da yok. Güzel dinlemelik ancak herkeşlerin bahsettiği o güzel nostaljik azcık depresif ama hep şarap tadındaki atmosferin asını hissetsem de bsine varamıyorum.
7,0-/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder