Grubun bu albümü dinledikten sonra ümidimi kesmiştim. Tüm ilgi alakamla birlikte. Zira o günler bir yola girildiğinde dönüşü olmayacağına inanıyordum. O kadar tiksinmiştim bu albümden. Çünki ortaya çıkan şeyin bırakın metalle, rock müzikle bile ilgisi yoktu. Çok kızmıştım, evden çıktım, birkaç kedi doğradım. Puhahaha..
Kısacası bu bir Depeche Mode, gitar yok gibi birşey. Şarkılar basit. Ancak bugünün penceresinden bakınca nefretimin zayıfladığını söyleyebilirim. Hatta grubun o zamanlarda daha güzel melodiler üretebildiğini de ekleyebilirim. Bkz. Behind the Grey, So Much is Lost, Made the Same vs.. Önyargılardan sıyrılıp melodi ve vokal ağırlıklı bir dinleme durumu kurtarıyor. Yalnız beni rahatsız eden şey new wave bestelerle canlı davulun uyumsuzluğu. Benim hoşuma gitmiyor o kadar.
7,50-/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder