Son günlerde ortalığı kırıp geçirecek tarzda bir albüme denk gelmediğim için eskilere daha sık dönüyorum. Sıra bir zamanlar taptığım bir albümde.
Sonuçta metal müziğe daha körpe iken tedrici bir geçiş yapan ben, başlangıç noktası olarak walkmanimi beyazıt çekme kaset formatında en sık ziyaret eden Marilyn Manson'ı seçmiştim. Agresyon, nefret, kendi kendine acıma duygularının , şimdi geçmişe bakınca anladığım, karanlık bir mizah unsurundan kaynaklandığını öğrenmek de ilginç doğrusu. Yeterince karanlık olmasa da eğlenceli bir alıntı:
I wasn't born with enough middle fingers
Bunalım amerikan gençliği için sıcak sıcak servis edilen ürün en azından ayakta kalma iradesi aşılıyor hedef kitlesine. Para için insanlardan mı faydalanıyor? E ihtiyaç varsa doğaldır. Bu adam için kendini öldüren duymadım henüz. Metalin laleyli lambur lumbur kalıplarından sıkılanlar için sessizlik ve kopuş arasındaki dinamiği başarıyla yansıtan yaratıcı endüstriyel bir rock albümü, üstelik boş şarkı içermiyor. Tecavüzden kaynaklı psikolojik rahatsızlığını müziği ile tedavi eden ve kendi kendini tatminin yaratıcı yöntemlerine kafa yoran bu imaj kraliçesi gereğinden fazla ciddiye alınıyor da nedir a dostlar? Daha entersan bir şey söyleyeyim, hala albümü süper buluyorum.
9,75/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder