Daha önceki Xenakis dinlememle ilgili zamanında çok güzel kelam etmişim. Şimdi uğraşamayacağım şeyler. 2 bölüme ayrılmış Eonta ile açılışını yapıyor albüm. Müzikte matematiksel hesaplamaların adamı olarak bilinen bestecinin her nedense eserleri rastlantısal bir örüntü şeklinde yankılanıyor. İlk parça bir mağarada damlayan su şırıltıları ve olmazsa olmaz gergin trompet uzantılarını tekrarlıyor. Sonrasında yalınlığı kaybetmeden baş döndürücü bir maceranın yolu açımlanıyor dinleyiciye. Zihnimde beliren imgeler: bambu sopaları birbirine vuran Japon rahipler, ürkünç Maymunlar Gezegeni filmi, eski versiyonu elbette, şinto tapınağı, dar ve kirli koridorlarda koşuşturan adımlar, Kaygı krizini tetikleyen ritimler. Dolayısıyla mutlu olmak için değil yaratıcılığı anlayabilmek ve deneyimleyebilmek için dinlenebilen bir çalışma. İşin güzel tarafı diğer öncü çalışmaların aksine katlanılması zor bir kakafoni sunmuyor.
6,75/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder