Tolstoy - Yeniyetmelik

 Çocukluk'un organik devamı. Eser, annesinin ölümü ardından çocukluğuna veda eden Nikolenka'nın evde daha doğrusu büyükannesinin evinde abisiyle eğitim gördüğü lise çağlarını konu almakta. Abisinin arkadaşları, kızkardeşleri, eğitmenleri, gençlik krizi ve utançları ile bugüne kıyasla küçük bir dünyada geçiyor olsa bile gençliğin benzer duygularının izlerini deneyimliyor karakterimiz. Nihayetinde lise çağlarının da trajik başka bir olayla sona ermesi kaçınılmaz görünüyor. Ancak bu kısa romanın ilk cildin gölgesinde kaldığı ve tekrara düştüğü de bir hakikat.

Dead Can Dance - Anastasis (2012)

 Bu neoklasik karadalga türünde icra eden gruptan son dinleyeceğim çalışma ile kulağımı değdirmediğim uzunçaları kalmıyor. Ve ne güzel bir final! Melankolik besteler kendi içinde tutarlı bir kabulleniş huzuru ile keyif sunuyor dinleyicisine. Orkestral müdahalelerle kayda dinamizm katılmış. Erkek vokal bile geliştirmiş gibi kendini. Dillendirmediysem de daha önce zayıf tarafıydı grubun. Prodüksiyon dahi daha değişik göründü kulağıma. Santur ve ezgiler ortadoğu folklorünü alt notalar taşımakta. Agape'de artık oryantalizm bendini çiğneyip aşıyor. Grek müziğini batı müziği kabul etmek mümkün değil zaten. Olmadı sentez diyebiliriz ancak. Bir adım daha gidelim, kemanların arabesk pasajları mükemmel.

8,25+/10

Iannis Xenakis - Metastasis; Pithoprakta; Eonta (1965)

 Daha önceki Xenakis dinlememle ilgili zamanında çok güzel kelam etmişim. Şimdi uğraşamayacağım şeyler. 2 bölüme ayrılmış Eonta ile açılışını yapıyor albüm. Müzikte matematiksel hesaplamaların adamı olarak bilinen bestecinin her nedense eserleri rastlantısal bir örüntü şeklinde yankılanıyor. İlk parça bir mağarada damlayan su şırıltıları ve olmazsa olmaz gergin trompet uzantılarını tekrarlıyor. Sonrasında yalınlığı kaybetmeden baş döndürücü bir maceranın yolu açımlanıyor dinleyiciye. Zihnimde beliren imgeler: bambu sopaları birbirine vuran Japon rahipler, ürkünç Maymunlar Gezegeni filmi, eski versiyonu elbette, şinto tapınağı, dar ve kirli koridorlarda koşuşturan adımlar, Kaygı krizini tetikleyen ritimler. Dolayısıyla mutlu olmak için değil yaratıcılığı anlayabilmek ve deneyimleyebilmek için dinlenebilen bir çalışma. İşin güzel tarafı diğer öncü çalışmaların aksine katlanılması zor bir kakafoni sunmuyor. 

6,75/10