Windows nağmesyle açılan bu albüm Crimson adlı albümleri ile klasikleşen progresif death metal grubu Edge of Sanity'nin hemen o dönem öncesindeki yapıtı. Sergilenen fikirleri, sıkı icrasıyla birlikte popülerliği tartışılır olsa da kalite açısından Crimson'ın çok da altında düşünülmüyor. Hakikaten de ilginç bir kayıt. Farklı nehirler besliyor bu zengin damarı. Bir kere bana da ters gelecek şekilde brütal vokal bayağı bayağı brütal. Hatta arkadaki müzikle uyumsuz sertlikte. Gitar işi o dönemdeki melodik death akımından besleniyor. Ritimler de kaydın ana türünü belirleyecek yoğunlukta çoğu zaman bu çizgiyi takip ediyor. Yalnız hiç beklenmedik bir anda pata küte blastbeatlerle black metal çığırtkanlığı gibi sürprizler karşılayabiliyor dinleyiciyi. Yada epik bir temiz vokal.. ya da gruuvi dokunuşlar... Amma en şaşırtıcı olanı ise Sentenced'ın burnundan düşmüş gotik güzeli Black Tears. Dinlenmesi gerenk illaki. 90'ların naftalin kokulu klasik death soundu ise yeterince sarsamıyor maalesef. Bu dağınıklılığı konsept bir albüm toparlayabilir örneğin.
7,75/10
onbin yıl çocuk kalmakla cezalandırılmışız, yetim; tekrar tekrar yaşamaya mahkumuz her birimiz, aşkı da ölümü de.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder