Bulancak ve Giresun'da ilk TİP ve arkasından 2. TİP'de görev almış Şansal Dikmen kamuoyunda artık yerleşmiş aksi, uzlaşmaz ve muhalif solcu imajının tersine çevresiyle uyumlu, dini geleneklerden de kopmamış olarak çizdiği profille bu kabulleri kırıyor. Böyle bir karaktere sahip siyasetçinin ilk TİP'deki ayrışmada Aybar yerine Aren-Boran taraftarı olması da çelişki gibi görülmekle birlikte sebebi bu uzun söyleşi de cevaplanmış. Etnik ve ayrımcılık konusunda usandırıcı sorulara beyefendice cevap veren Dikmen, İsmet İnönü'ye olan sevginin o yerellikte Atatürk sevgisinin dahi önüne geçmesi, üniversitedeki ünlü hocaları, Ertuğrul Günay'ın geçmişi, Dev-Genç'lilerle yapılan fındık mitingleri gibi okuması keyifli ve öğretici anılarını okuyucuyla paylaşıyor.
Çok uzağa gitmiyoruz, hikayemiz yine Giresun'dan. Bu sefer Şansal Dikmen'in eleştirdiği bir çizginin temsilcisi Ziya Gül, Devrimci Yol eksenindeki hayatını geçmiş ve şimdiki zaman arasında mekik dokuyarak serimliyor. Fındık mitingleri bu eserde de karşımıza çıkıyor. Serbest bir içeriğe sahip kitap. Eser, anılar, denemeler, biyografiler, biraz dertleşme, biraz propaganda ile bir miktar dağınıklık sergilemekte. Bir bakıma da bu farklı ve samimim yaklaşım iyi olmuş dedirtiyor okuyucuya.
Aynı siyasette ve coğrafi bölgede devam ediyoruz okumaya. Bu sefer içerik daha da farklılık arz etmekte. Kurgusal yanı da güçlü romantize edilmiş hapisten firar öyküsü ile karşı karşıyayız. Tüm teknik, itiraf etmek gerekirse biraz da sıkıcılığa düşen, ve organizasyonel tarafıyla bir değil tam iki kez başarıyla gerçekleştirilen firar hikayesi bu. Artvin'de Dev Yol'un önde gelen isimlerinden Adnan Keskin, bir yandan mahpusluk yıllarını bir yandan mücadele dolu geçmişini bölüm bazında bir ileri bir geri anlatıyor. Eşine beslediği büyüttüğü aşkı ise hiç bir bölümün içeriğinden ayrı düşmüyor. İlk Artvin sonra da Erzincan hapishanelerinden kaçış hikayesi Avrupa'da sona eriyor. Ve memleketine ancak öldükten sonra cenazesi ulaşabiliyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder