Gelmiş geçmiş en iyi opera bestesi olarak değerlendirilen Figaro'nun Düğünü o dönemdeki yüksek kültürün efsanelere ve kahramanlıklara dayalı operalarını karşısına alarak güldürü alanında (opera buffa) almış da başını yürümüş. Her iyi çalışma gibi zamanında değer görülmemiş. Klasik müzikte şahsen ısınamadığım bir tür opera. Bir kere görsellikten bağımsız düşünülmemeli kesinlikle. Tiyatro ve müzikal karakteri küçümsenmemeli. O yüzden her ne kadar bu Concerto Köln versiyonunu bulamasam da youtube'da, İtalyan kökenli ve İngilizce altyazılı performansını da dinleme fırsatı buldum ki Agapo te Muzike kanalı bir göz atmayı hakediyor. Sadece müzik değil aktörlük de göz doldurmakta. Uzun lafın kısası yine de tam ısınamadım. Talihsiz zamanlamalara, birbirlerine tuzak kurmalara, yanlış anlaşılmalara dayalı bol konuşmalı üsluba yakın tarzıyla , dolu dolu 3 saate varan upuzun süresiyle, gerçekten de zorlayıcı olabiliyor bazen. Belki o zamanlar modernist bir ifade addedilmiştir lakin bugün yüksek kültürünün güçlü bir nişanesi bu opera. Neyseki prodüksiyon iniş çıkışlarıyla aşırılıklara teslim olmuyor, tam tersine ve şaşırtıcı bir şekilde kafa dinlettiren bir etkiyi hissetmek mümkün. Gene de o ünlü figarofigarofigaro nağmesini burada bulamayacağınızı söylemek gerekli, belki Sevil Berberi'nde olabilir.
Susanna da ne Susanna'ymış ha!
7,50+/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder