Trip hop'un gerileme döneminin temsili soundtracki olabilir bu kayıt. Kendine has bir dinleyici kitlesi olsa da tekdüze ve ağır ritimler, kendi içine içine mırmır okuyuş bana hitap eden şeyler değil. Depresif, karanlık, soğuk, kırılgan, gizemli, katartik atmosfer de olumlu yönde pek de yardımcı olmuyor. Ha, aradığınız buysa o şanslı gruba dahil olabilirsiniz. Ama benim sözlüğümde sıkıcı maddesi altında 100th Window da yer alıyor. Diğer yandan monotonluğu bozan en ufak hareket o parçayı değerli kılıyor. Special Cases, A Prayer of England (albümün en iyisi), biraz basıyla Butterfly Caught ve yaylılar ardından egzotik kreşendosuyla Antistar. Bu şarkıların yüzü suyu hürmetine vasatın azcık üstüne çıkıyor.
6,25-/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder